سرفصل های درس آب و فاضلاب

نام بسته درسی : آب و فاضلاب

————————–

فهرست:

آلودگي آب

طبقه بندي آلوده کننده هاي آب

زباله هاي متقاضي اکسيژن ( اکسيژن خواه )

عوامل بيماري زا

کيفيت آب هاي زيرزميني ، ميکروبي

مواد آلي مصنوعي

نفت                                                                     

مواد شيميايي معدني و کاني ها

رسوبات

مواد راديواکتيو ( پرتوزا )

توليد انرژي هسته اي

منابع آلودگي نفت

اثرات تخليه مواد شيميايي در دريا

تصفیه فاضلاب

درجه تصفیه فاضلاب

نحوه دفع فاضلاب

آفت کش هاي آلي مصنوعي

تصفیه آب

تصفیه فاضلاب

بخش هایی از بسته درسی آب و فاضلاب

آلودگي آب :

آلودگي انحراف از پاکيزگي است . وقتي موضوع آلودگي محيط زيست مطرح مي شود ، بيش از آنکه منظورمان انحراف از يک حالت پاکيزه باشد ، منظور انحراف از يک حالت معمولي است . اين ماده که به طور وسيعي در همه جا گسترده ، حلال خوبي و به طور طبيعي هرگز به صورت کاملاً خالص يافت نمي گردد . حتي در غير آلوده ترين نواحي جغرافيايي ، آب باران شامل گازهاي  محلول در آن است و همچنين گرد و غبار يا ديگر ذرات معلق در اتمسفر به صورت تعليق در آب حمل مي شوند .

 آب چشمه ها و آبهاي طبيعي سطحي معمولاً شامل ترکيبات حل شده از فلزاتي نظير Fe , Ca , Mg , Na مي باشند . آب سخت شامل مقدار قابل توجهي از ترکيبات فلزات مربوط است . حتي آبهاي نوشيدني هم از نظر شيميايي خالص نيستند . با وجودي که ذرات معلق از بين برده شده و باکتريهاي مضر نابود شده اند اما خيلي از مواد در محلول باقي مانده اند . در واقع آب به صورت کاملاً خالص براي نوشيدن مطبوع نيست بلکه ناخالصي ها طعم آب را مشخص مي نمايند .

لفظ « خالص » ، به معني حالتي از آب ، که هيچ ماده اي با غلظت کافي براي آنکه از مورد استفاده قرار گرفتن آب براي منظورهاي طبيعي جلوگيري کند ، وجود نداشته باشد .

استفاده هاي طبيعي عبارتند از :

1 ـ زيبايي و تفريحي                      2 ـ ذخيره آب مصرفي عموم مردم

3 ـ محيط زيست آبي جانوران ( ماهي ها )        4 ـ کشاورزي

5 ـ صنعتي

هر ماده و جسمي که مانع استفاده طبيعي از آب شود ، به عنوان آلوده کننده آب تلقي مي گردد . مسئله آلودگي آب به صور مختلف و پيچيده اي ايجاد مي شود زيرا استفاده طبيعي از آب گوناگون است . آبي که براي بعضي استفاده هاي خاص مناسب است بايد آلوده نباشد .

وسعت آلودگي آب :

انجمن حفاظت محيط زيست ايالات متحده آمريکا برآورد کرده که تقريباً يک سوم جريان آب جهان به طور مشخص آلوده و اصل حفظ کيفيت آب برهم زده شده است . در اين برآورد آلودگي به عنوان يک زبان مطرح شده که بر خواص شيميايي و فيزيکي آب لطمه وارد مي کند .

طبقه بندي آلوده کننده هاي آب :

نشانه هاي آلودگي آب حتي با سطحي ترين توجه مشخص مي شوند . براي مثال نوشيدن آب طعم بد مي دهد ، توده هاي علف هاي هرز آبي در حجم زيادي از آب رشد مي کنند . آب کنار درياها و اقيانوسها و رودخانه ها و درياچه ها بوي ناخوشايندي منتشر مي سازند . مقدار ماهيهاي تجاري کاهش مي يابند و گوشت بعضي از آنها فاسد شده روغن آنها را مي توان روي سطح آب به صورت جاري يا کف در کنار دريا ديد . اختلافات اين نشانه ها و اثرات اشاره شده بر پيچيدگي مسئله دلالت مي کند . منشأ اين مشکلات بايد به منابع و انواع بسياري از آلوده کننده ها نسبت داده شود . آلوده کننده هاي آب به نه دسته طبقه بندي شده اند ، که در اين فصل مورد بررسي قرار گرفته فقط چند آلوده کنندة به خصوص در فصل هاي بعد با جزئيات بيشتري مطالعه شده اند :

1 ـ مواد متقاضي اکسيژن                          

2 ـ عوامل بيماري زا

3 ـ مواد غذايي                                                     

4 ـ ترکيبات آلي سنتز شده ( مصنوعي )

5 ـ نفت                                                 

6 ـ مواد شيميايي معدني و کاني ها

7 ـ رسوبات                                                         

8 ـ مواد راديواکتيو ( پرتوزا )

9 ـ گرما

بعضي تداخل ها بين اين مقوله ها اجتناب ناپذيرند . زيرا بعضي از زباله ها شامل بيش از يک آلوده کننده مي باشند . براي مثال فاضلاب خام داراي مواد متقاضي اکسيژن ، عوامل بيماري زا، مواد غذائي، گياهان و مواد مختلف ديگر مي باشد .

مواد متقاضي اکسيژن ( اکسيژن خواه ) :

اکسيژن حل شده در هر نوع آبي لازمه زندگي براي اجتماع گياهي و حيواني مي باشد و بقاء آنها بستگي به توانايي آب در نگهداري کمترين غلظت معين از اين ماده حياتي دارد . ماهي به سطح بالاتري از اکسيژن ، بي مهرگان به سطح کمتر و باکتريها به پايين ترين سطح اکسيژن نياز دارند . براي محيط زندگي گياهان و جانوران در آب گرم شامل ، ماهي ، غلظت اکسيژن محلول ( که با DO نشان مي دهند ) بايد حداقل mg/l5 يعني ( ppm5 ) باشد . باري زندگي گياهان و جانوران در آب سرد غلظت DO در حجم نزديک به اشباع مطلوب مي باشد . حداقل سطح آن نبايد از ppm 6 کمتر باشد. مقدار DO در محلول اشباع با درجه حرارت آب و ارتفاع محل تغيير مي نمايد . در سطح دريا در 20 ، ppm 1/9 است ، در همين درجه حرارت در ارتفاع 3000 پا ( فوت ) به ppm 2/8 و در ارتفاع 6000 پا به 4/7 کاهش مي يابد .

آب زماني به عنوان آلوده شده طبقه بندي مي گردد که غلظت DO به زير سطح مورد نياز براي بقاء زيست طبيعي در آن در بيايد . علت اول براي کم شدن اکسيژن آب ، موادي هستند که به طور کلي مواد متقاضي اکسيژن ( اکسيژن خواه ) ناميده مي شوند .

برای مشاوره اینجا بزنید