تاریخ بروزرسانی : 1401/09/17
نام بسته درسی: سامانه های اطلاعات جغرافیایی GIS
————————————————————-
فهرست:
بخش هایی از بسته درسی سامانه های اطلاعات جغرافیایی GIS :
با اختراع هواپيما و جنگندههاي نظامی و پيشرفتهاي هوايي در طول جنگهاي اول و دوم جهاني و نياز به تهيه نقشههاي دقيق به منظور هدفهاي نظامي، عکسبرداري هوايي رو به توسعه گذاشت. گفتني است که استفاده عظيم از عکسهاي هوايي در امور نظامي در طول جنگ جهاني اول بود، در حالي که براي مصارف غير نظامي از جنگ جهاني دوم به طور وسيع آغاز شد.
باتوجه به نيازهاي روز افزون سازمانهاي نظامي ونقشهبرداري به نقشه مناطق مختلف بعد از سال1950ميلادي علم فتوگرامتري روبه پيشرفت نهاد وتکنيکهاي جديد تبديل عکس به نقشه به وجود آمد، به طوري که امروزه تقريباً کليه کشورها از عکسهاي هوايي براي تهيه انواع نقشه در سطوح مختلف استفاده ميکنند. درايران نيز تهيه عکسهاي هوايي وتبديل عکس به نقشه ازهمان زمان شروع شد. سازمان جغرافياي نيروهاي مصلح و سازمان نقشهبرداري کشور، بزرگترين سازمانهاي دولتي هستند که عهدهدار تهيه نقشههاي سراسر کشور در سطوح مختلف و براي هدفهاي نظامي وغيرنظامي ميباشد.
يکسال بعد از اولین عکسبرداری از روي عکس نقشه تهيه شد گاهي نقشهبرداري ازروي عکسهاي هوايي که در روي زمين برداشت ميشود تهيه ميشود ولي غالبا نقشه از روي عکسهايي که توسط هليکوپتر و هواپيما و اخيرا ماهواره برداشته ميشود تهيه ميشود امروزه نقشهبرداري هوايي به علت مزاياي آن مورد استفاده زياد نقشهبرداران ميباشد زيرا در مدت کمي ميتوان از وسعت زيادي، عکس برداشت و ضمنا بيشترين اطلاعات را از جزئيات زمين بدست آورد در اراضي با وسعت زياد تهيه نقشه با روش عکسبرداري هوائي ارزانتر از نقشه برداري عادي تمام ميشود. عکس هوايي غالباً به ابعاد 230×230 ميلي متر تهيه ميشود ولي گاهي عکس هائي به ابعاد 90×90و200×200و300×300 ميلي متر و غيره نيز گرفته ميشود در روي عکسهاي هوايي تاريخ برداشت زمان (ساعت دقيق) و فاصله کانوني عدسي دوربين و ارتفاع از سطح دريا شماره رديف و شماره عکس و محل عکسبرداري ونام اداره و يا شرکت عکسبرداري ديده ميشود.
مزاياي عکسهاي هوايي نسبت به نقشه
معايب عکسهاي هوايي نسبت به نقشه
ويژگيهاي عکسهاي هوايي
اطلاعات حاشيهاي عکسهاي هوايي
اندازه متعارف عکسهاي هوايي معمولاً 23×23 سانتيمتر است. براي شناسايي و تفضيل عکسهاي هوايي اطلاعاتي بر روي آنها درج ميشود که عبارتند از:
1) شماره عکس و شماره خط پرواز: در گوشه چپ اولين عدد سمت چپ شماره خط پرواز يا شماره سري عکس ديده ميشود. هرامتدادي را که هواپيما هنگام عکسبرداري طي ميکند يک خط پرواز گويند.عدد دوم شماره عکس را در خط پرواز نشان ميدهد.
2) فاصله کانوني: اين رقم براي محاسبه مقياس عکس و همچنين تنظيم دستگاه تبديل عکسهاي هوايي به نقشه به کار ميرود و معمولاً بر حسب ميليمتر تا صدم آن در حاشيه نوشته يا چاپ ميشود و با علامت Fنشان داده مي شود.
3) ارتفاع پرواز : علامتي در حاشيه عکس است که ميتواند ارتفاع پرواز هواپيما را نسبت به سطح درياي آزاد نشان دهد. البته براي تعيين ارتفاع هواپيما تا زمين و منطقه مورد عکسبرداري بايد ارتفاع منطقه عکسبرداري را از سطح درياي آزاد با ساير مناطق مشخص نمود.
4 )تاريخ و زمان عکسبرداري: معمولاً تاريخ و ساعت عکسبرداري در روي عکس مشخص ميشود که براي اطلاع از زمان دقيق عکسبرداري و شناخت ساير عوارض و پديدهها به کار برده ميشوند.
5 )تراز دوربين: در بيشتر دوربينهاي عکسبرداري هوايي، تراز يا حباب مدوري با تعدادي خطوط دايرهاي وجود دارد که ميتوان به کمک آن ميزان انحراف تقريبي دوربين را بدست آورد.
6 )شماره طرح يا بلوک: در سازمان نقشه برداري کشور،تمام ايران بلوک بندي و به هر بلوک شماره اي اختصاص داده شده است. بنابراين، شماره بلوک محل عکسبرداري را نشان ميدهد که در روي دوربين منعکس است.
نوشتههای تازه
آخرین دیدگاه ها