انواع تحلیل استنادی برای ارزیابی مقالات علمی

 تحلیل استنادی متداول‌ترین و معمول ترین فنون کتاب سنجی است که به ارزیابی مقالات علمی براساس شمارش استنادهای تعلق گرفته به  مقالات می پردازد. 

انواع تحلیل استنادی (Citation analysis) :
رابطه میان  متون و مقالات با اسناد آنها از جمله روش هایی برای گزینش کردن مقالات  بنیادی و کشف مقالات  معتبر از مقالات نامعتبر  است و  برای سهولت بررسی ، دو شیوه تحلیل استنادی وجود دارد :
1 – تحلیل استنادی عمودی
2 – تحلیل استنادی افقی

تحلیل استنادی عمودی
هدف،کشف قواعد حاکم بر رابطه متن و زنجیره اسناد آن است. هر مقاله علمی به‌عنوان حلقه‌ای از یک زنجیره در مقایسه با  مقالات  گذشته و بعد از خود گزینش می‌شود. در این روش، فرض بر آن است که عمل استناد خودباعث می‌شود که، خواسته یا ناخواسته، شبکه‌ای میان اسناد و مقالات یک زمینه پدید آید. هربار که نویسنده‌ای به  مقالات گذشته استناد می‌کند نه تنها بر حجم انتشارات آن زمینه می‌افزاید، بلکه در بافت شبکه ارتباطی آن زمینه نیز اثر می‌گذارد. 

تحلیل استنادی افقی
هدف، کشف رابطه احتمالی میان خود مآخذ و یا خود  مقالات است. هرگاه قبول کنیم که میان یک مقاله و مآخذش رابطه‌ای هست، پس اگر دو مقاله در منابع خود مشترک باشند، یا دو منابع در مقالاتی پیوسته در کنار یکدیگر مورد استفاده قرار گیرند، باید میان آن دو مقاله با یکدیگر و این دو منابع با یکدیگر از لحاظ موضوعی شباهتی موجود باشد. نوع اول را “اشتراک در مأخذ” (Bibliographic coupling) و نوع دوم را “اشتراک در متن”(Co-citation) می‌نامند.

www.phdphd.org

برای مشاوره اینجا بزنید